به گزارش روخان، یادداشت/ دکتر زهرا نامور عربانی/ هر ساله روز کارگر را به کارگران کشور تبریک می‌گوییم و این روز لابه‌لای این تبریک‌ها دقیقا تا صبح فردایش گم میشود و فراموش! و تنها عکسی یادگاری که برای استفاده از رسانه‌ها و برای نشان دادن اینکه چقدر از مشکلاتشان دردمندیم باقی می‌ماند که شاید بتوان سال بعد هم از همان عکس‌ها برای مسندی جدید استفاده کرد! و این قصه تلخ و طولانی بی‌مهری‌های هرساله است.
اصلا قصدم این نیست اهمیت این موضوع را تکرار کنم و شاید هم متهم شوم با جملات قشنگ قصد دارم خودم را بشناسانم! لطفا چند ثانیه فقط چند ثانیه به من گوش دهید! این شعار انتخاباتی نیست! من به عنوان کسی که دینی به این قشر زحتکش جامعه دارم، می‌گویم: می‌دانیم چقدر دغدغه دارید و خوب می‌شناسیم که چگونه این دغدغه‌مندی‌ها را حل می‌کنید!
روی صحبتم با کسانی هست که به بهانه همدردی و دغدغه‌مندی با ماشین‌های شاسی‌بلند خود میان قشر کارگر جامعه حاضر می‌شوند و زحمت پیاده شدن را به خود نمی‌دهند! لطفا با خودکار جوهری روی صفحات گوشی‌های اندروید ننویسید! چرا که هم صفحات گوشی‌تان زخمی میشود و هم جوهر خودکارتان تمام!
من همینجا در همین رشت از کارخانه‌های تعطیل شده می‌گویم و به عنوان یک مادر از مادران سرزمینم می‌گویم که کارگری شغل دومشان هست، از بانوانی که نیروی کار ارزان نامیده می‌شوند و سخت‌ترین کارها به آنان واگذار میشود! به آنانی که تغییر شرایط اقتصادی و اجتماعی جامعه باعث شده که علاوه بر نقش مادر و همسر، مسوولیت‌های دیگری همچون اشتغال در بیرون از خانه را نیز قبول کنند.
زنانی که برای کسب درآمد و گذران زندگی خود و خانواده‌هایشان با شرایط سخت و نابرابر نسبت به مردان کار می‌کنند، بانوان کارگری که همواره قربانیان بحران‌های اقتصادی بودند و علاوه بر اینکه نیروهای ارزان قیمت برای کارفرمایان محسوب می‌شوند در صف نخست تعدیل نیروها نیز قرار دارند.
اگر چه ورود صنعت و ماشین بر اشتغال زنان اثر گذاشته و آنان را از مشاغل سنتی به صنعتی سوق داده، اما در بسیاری موارد، مصائب گذشته همواره بر زندگی آنها سایه افکنده و گویی راهی برای حل این مشکلات وجود ندارد.
به آنانی که که کمترین سهم را از بیمه دارند و نبود یک بیمه مادر و پایه‌ای موجب شده تا دچار فرسودگی در کار شوند، کارگران زن به دلیل نیاز مالی که دارند نیروهای کار ارزانی هستند که در شرکت‌ها و کارگاه‌ها حاضرند بدون بیمه کار کنند و در این بین زنان سرپرست خانوار بیشترین آسیب را می‌بینند و در حقیقت کارفرما از این شرایط به نفع خود بهره می‌برد.
زنان کارگر نیروهای منظم و با دقتی هستند که کارفرمایان همواره به دنبال جذب آنها در کارگاه‌ها بدون پرداخت حق بیمه هستند، بسیاری از زنان در مراجعه به تشکل‌های کارگری از دریافت چک‌های سفید امضا و سفته توسط کارفرمایان گله می‌کنند.
کارفرمایانی که در استخدام زنان، موارد قانونی را رعایت نمی‌کنند برای جلوگیری از شکایت‌های آنان از چک سفید امضا و سفته استفاده می‌کنند تا اگر روزی هم شکایتی صورت گرفت، ضرر مالی خود را با کمک آنها جبران کنند.
این اقدام کارفرمایان گروگان‌گیری است که باید وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نظارت جدی بر این موضوع داشته باشد و در صورت مواجهه برخورد قانونی و قاطع با این سوء استفاده‌کنندگان انجام شود.
برخلاف بند ۹ اصل سوم قانون اساسی که مربوط به تساوی حقوق زنان و مردان است، کارگران زن بدون هیچ قرارداد کاری در زمین‌های کشاورزی، دامداری‌ها و صنایع‌دستی همچون فرش مشغول هستند و دستمزد آنان هیچ تناسبی با میزان کار آنها ندارد.
خدمات این افراد با کمترین قیمت توسط واسطه‌ها خریداری و با چندین برابر قیمت فروخته میشود و حتی در بسیاری موارد شاهد بودیم که کارفرمایان برای اینکه مجبور به پرداخت حق عائله‌مندی نشوند زنان مجرد را استخدام می‌کنند.
اسلام دین انسان‌پروری است و باید زنان به وظایف ذاتی خود توجه ویژهای داشته باشند و پرورش کودکان را همواره جزو اولویت‌های خود قرار دهند اما مشاهده می‌کنیم که ساعت‌های طولانی کار موجب شده که این امر، مورد غفلت باشد و باید مشکل ساعت کار طولانی زنان با سیاست‌های مناسب حل شود و بهره‌وری کار مورد توجه قرار گیرد.
پایین بودن سواد حقوقی کارگران مساله مهمی است و رسانه‌های جمعی، دانشگاه‌ها و تشکل‌ها باید سواد حقوقی را آموزش دهند تا مردم نسبت به این حقوق آشنایی داشته باشند.
در برخی رسانه‌ها و فضای مجازی مسائلی همچون حضور زنان در ورزشگاه‌ها به عنوان دغدغه زنان کشور مطرح میشود در حالی که دغدغه اصلی زنان نیست و ابتدا باید استقلال فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برای آنان فراهم شود.
ضروری است که الگویی برای کار زنان در کشور ترسیم شود و این سند علاوه بر اینکه قابلیت اجرایی دارد از نیروی زنان برای کمک به راندمان تولید و خدمت استفاده شود و باید به صورت جدی به حوزه اشتغال زنان توجه شده و آئین‌نامه‌هایی برای تحقق حقوق واقعی آنها وضع شود.
بیایید به مادران سرزمینم که کارگری شغل دوم آنهاست، نگاه ویژهای داشته باشیم، اختصاص تسهیلات ویژه و ساعت کار کمتر و سپردن کارهای ساده‌تر، بودجه چندانی نمی‌خواهد و حتما باید در اولویت و فوریت قرار داشته باشد، کافیست کمی به حکم انسانیت احترام بگذاریم.
دکتر زهرا نامور عربانی
«دبیر بانوان عدالت طلبان ایران در استان گیلان»
